Bez orłów na koszulkach i na boisku

W ogóle zrobiła się z tego ogólnonarodowa dyskusja. Słowa: skandal, hańbą były jeszcze stosunkowa delikatna opinią towarzyszącą decyzji działaczy piłkarskiej centrali. Nawet prezydent RP Bronisław Komorowski zabrał głos w tej sprawie pytając retorycznie - komu przeszkadzał orzeł w koronie na koszulkach reprezentacji Polski?

Aż dziw bierze, że nie dokonano możliwego przecież zabiegu, aby na koszulkach znalazło się i logo związku i godło państwowe. A tłumaczenie, że cały pomysł obliczony jest na zysk i działania marketningowe nie broni się w żaden sposób. No może poza nasuwająca się opinią, że decyzje podejmowali faceci, których dopadła pomroczność jasna.

Oburzenie na brak orzełka na piersiach to jedno, ale brak futbolowych orłów na boisku we Wrocławiu to drugie. I napiszmy od razu, że skandal z godłem na koszulkach nie miał tu żadnego znaczenia. Orły Franciszka Smudy, w meczu przeciwko Włochom, to były raczej nieloty. Ponad poziom wymagany w konfrontacji z ekipą Italii na pewno się nie wzniosły. Przegraliśmy 0:2 gładko i w sposób zasłużony. Na kilka miesięcy przed inauguracją EURO 2012 forma i sposób gry naszej reprezentacji muszą martwić. Tym bardziej, że Smuda przebąkuje coś o zakończeniu selekcji, o tym, że ma już skrystalizowana wyjściową jedenastkę na pierwszy mecz mistrzostw Europy.

A ja mam wątpliwości panie trenerze. Zresztą pewnie nie tylko ja. Bo na przykład parę stoperów, to my mamy, ale... tylko w protokole meczowym. Środek pola karnego, to nadal strefa porównywalna do szeroko otwartej bramy wjazdowej do polskiej bramki. Ten kto wymyślił, że Ludovic Obraniak może być liderem reprezentacji, zasługuje na miano... dywersanta. Niestety. Adrian Mierzejewski taką rolę spełniłby lepiej, a do tego jest futbolistą bardziej wszechstronnym i perspektywicznym. A Michał Żewłakow i Artur Boruc to nadal piłkarze reprezentacyjnego formatu. A pan trener Smuda się na nich pogniewał.