Białystok. 16 osób skazanych prawomocnie za udział w bójce pseudokibiców sprzed... 9 lat. Sąd odwoławczy utrzymał wyrok

Sprawa dotyczy ustawki pseudokibiców Jagiellonii Białystok i klubu Piast Gliwice, którzy starli się ze sobą na drodze ekspresowej S8 w Łódzkiem (w okolicy miejscowości Podlas). Było to jeszcze 30 maja 2013 r. Ranny został jeden z interweniujących funkcjonariuszy.

Starcie nagrywali policjanci, którzy identyfikowali chuliganów. Nie wszystkich się udało. Śledztwo dotyczyło ponad 200 osób i trwało kilka lat. Przed białostockim sądem "rozliczonych" zostało dotąd 16 osób. Wszyscy w marcu ub. r. zostali skazani na kary więzienia w zawieszeniu.

Czytaj też:

Orzeczenie to nie satysfakcjonowało żadnej ze stron. Według prokuratora, jest zbyt łagodne i może budzić przekonanie "kiboli" o bezkarności. Domagał się orzeczenia bezwzględnych kar pozbawienia wolności, ewentualnie wyższego wyroku w zawieszeniu na dłuższy - 5-letni okres próby, kilkuletnich zakazów wyjazdów na mecze piłkarskie oraz podania wyroków do publicznej wiadomości.

Z kolei obrońcy przekonują o nadmiernej surowości sankcji. Mówią o błędach młodości swoich klientów, którzy ustatkowali się już, nie popełniają kolejnych przestępstw, a 9 lat postępowania było wystraczającym okresem próby. 14 oskarżonych - tych, którzy przyznali się do winy - chciało złagodzenia kar i orzeczenia grzywien. W przypadku dwóch pozostałych oskarżonych chodziło o całkowite uniewinnienie.

Proces odwoławczy toczył się przed Sądem Okręgowym w Białymstoku. W poniedziałek 6 czerwca zapadł wyrok. Wszystkie apelacje zostały oddalone. To oznacza, że kary po 10 i 12 miesięcy więzienia w zawieszeniu na 2 i 3 lata (wyższe usłyszeli oskarżeni karani w przeszłości) oraz 2 tys. zł na cele społeczne - jest prawomocny.

Sędzia Wiesław Oksiuta podkreślał w ustnym uzasadnieniu, że zebrane w sprawie dowody - w tym zdjęcia i wideo z miejsca zdarzenia, a także zeznania policjantów, którzy identyfikowali sprawców - potwierdza, że wszyscy oskarżeni brali udział w bójce z 30 maja 2013 r. Udział zaś "nie musi polegać na bezpośrednim zadawaniu ciosów innym osobom; może to być wspieranie innych uczestników zadających ciosy swoją czynną obecnością".

Ponad to stwierdził, że orzeczone w pierwszej instancji kary są sprawiedliwe.

- Z jednej strony owszem, stopień społecznej szkodliwości czynu jest znaczny. Z drugiej jednak na dobór odpowiednej reakcji prawno-karnej musi mieć wpływ młody wiek, a co za tym idzie kwestia dojrzałości intelektualno-emocjonalnej sprawcy - podkreślał sędzia Oksiuta. - Sąd odwoławczy nie stracił również z pola widzenia, że od chwili popełnienia czynu upłynęło 9 lat. W tym okresie oskarżeni, można powiedzieć, przewartościowali swoje życie. Założyli rodziny, posiadają dzieci, pracują - w tym za granicą, udzielają się społecznie i sportowo.

Zobacz także:

Wskazał, że część oskarżonych ma co prawda kryminalną przeszłość, ale ostatni raz karani byli w 2016 r. Sędzia uznał, że oskarżonych trzeba zdyscyplinować, ale kara izolacyjna nie zadziała prewencyjnie. Celów wychowawczych nie spełni też jednak wnioskowana przez obronę kara grzywny.

- Oskarżeni uznaliby, że wchodzenie w konflikt z prawem nie wiąże się z żadnymi realnymi, dotkliwymi konsekwencjami. Nadto taka kara w społecznym odbiorze służyłaby umacnianiu się błędnego przekonania, że popełnienie czynów karalnych popłaca się, nie spotyka się z należytą sprawiedliwą, odpłatą - tłumaczył sędzia Oksiuta.