Biskup Marian Florczyk odprawił mszę i poświęcił sztandar szkoły. Było wiele znanych osób na czele z Włodzimierzem Lubańskim [ZDJĘCIA]

Uroczystą mszę świętą odprawił ksiądz biskup Marian Florczyk, delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Sportowców. W Eucharystii uczestniczył też Włodzimierz Lubański, któremu towarzyszyła żona Grażyna.

W uroczystościach wzięli też udział między innymi: Sebastian Nowaczkiewicz - wójt Nowin, Mirosław Malinowski - prezes Świętokrzyskiego Związku Piłki Nożnej, Dariusz Goździak - złoty medalista olimpijski z Barcelony z 1992 roku, przedstawiciel Polskiego Komitetu Olimpijskiego.

W czasie mszy świętej biskup Marian Florczyk poświęcił sztandar szkoły - Liceum Ogólnokształcącemu z Klasami Mistrzostwa Sportowego w Nowinach.

Homilia księdza biskupa Mariana Florczyka
Moi drodzy, szanowny panie Włodzimierzu, Pani Dyrektor i nauczyciele, panie Wójcie, księża, zaproszeni goście, uczniowi.
Chciałbym byśmy sobie uświadomili, że w tym miejscu, jak i potem w szkole będziemy uczestnikami wielkiego wydarzenia. Do wspólnoty szkolnej przybyło wiele zacnych gości. Jest wśród nas jeden z najlepszych polskich piłkarzy- pan Włodzimierz Lubański. Dla obecnych uczniów to historia. Tę historię życia pana Włodzimierza uczniowie chcą powielić własnym życiem. Historia pana Włodzimierza jako zawodnika jest wpisana też i w moje młode życie. Jego dryblingi z piłką, bramki, kontuzja i powrót do gry, to etapy jego życia, które są wpisane w życie Polaków. Od dziś, jego imię będzie nosiła wasza szkoła- Liceum Mistrzostwa Sportowego w Nowinach. Z tej to okazji poświęcimy też sztandar waszej szkoły. Czym jest Sztandar? Sztandar to znak wspólnoty. Pod tym sztandarem będzie gromadzić się wasza wspólnota szkolna. Wy, tu obecni i przyszłe pokolenia. Sztandar łączy w sobie historię i przyszłość. Zatem dla lepszego zrozumienia tych dzisiejszych wydarzeń sięgam do najpierw historii. Będziecie gromadzić się pod tym sztandarem jak kiedyś rycerze. Sztandar był dla nich jak matka, która gromadzi przy sobie całą rodzinę. Szli za sztandarem i ze sztandarem na pola bitew. Nie odstępował rycerzy a rycerze sztandaru. Przypominał rycerzom, kim są, do kogo przynależą. A przynależeli do króla, dowódcy, do ojczyzny. Sztandar przypominał to, co przyrzekali w czasie ślubowania, bądź pasowania na rycerza. Przypominał, że trzeba dotrzymywać słowa, bronić króla, ojczyzny i godności rycerskiej. Nie dotrzymanie słowa rycerskiego było hańbą, złamaniem przysięgi, zdradą ojczyzny i siebie. Rycerz był człowiekiem honoru, odwagi, poświęcenia. Znane są wam postacie choćby Wołodyjowskiego i Zawiszy Czarnego. Potem, sztandary przejęło wojsko. Na tych wojskowych sztandarach, poza znakami i symbolami najczęściej były wypisane słowa; „Bóg. Honor, Ojczyzna”. Wskazywały one na wartości, które dla rycerza i żołnierza są najważniejsze. Za, które warto się bić, walczyć, a nawet oddać żyć. Sztandar zabierano na pola bitew. Wrócić bez sztandaru z pola bitwy znaczyło, że jest to powrót pokonanego, przegranego. Sztandar w czasie walki miał prowadzić do boju, zatem musiał być widoczny, wyniesiony wysoko. Musiał powiewać nad głowami rycerzy z całą dumą. Gdy się pochylał i upadał na ziemię był to znak porażki. Przypomnę piękny opis walki polskich rycerzy w obronie sztandaru pod Grunwaldem. Henryk Sienkiewicz opisuje to w powieści „Krzyżacy”. Tam polscy rycerze rzucili się by bronić sztandaru, który już mieli prawie w swoich rękach Krzyżacy.
Kto nadał sztandarowi taką piękną wartość, że był traktowany jak matka, przyjaciel, dowódca? Chrześcijaństwo! I tu trzeba sięgnąć do początku chrześcijaństwa w Europie. Cofnijmy się do Cesarstwa Rzymskiego. Był rok 312, Konstantyn syn Heleny walczy o władzę Rzymie. Wcześniej Helena zorganizowała wyprawę do Jerozolimy, by poszukać pamiątek po Chrystusie. Znaleziono między innymi krzyż, tablicę z krzyża, gwoździe. U Jezusa, którego znała już jego matka zaczął szukać pomocy Konstantyn. Jego zaś przeciwnik Maksencjusz szukał „pomocy w wyroczniach pogańskich”. Konstantyn, jak napisze historyk francuski Daniel Rops w nocy „ujrzał Chrystusa z krzyżem i usłyszał radę, by nakazał zrobić sztandar z wizerunkiem krzyża”. Tak uczynił i zwyciężył pod takim sztandarem. Został cesarzem rzymskim. Od tego czasu wojsko Konstantyna nosiło taki sztandar. Od tego też czasu sztandar rycerski nabrał głębokiego znaczenia. Stał się motywacją do walki w obronie ojczyzny, króla, słabszych, do zachowania słowa honoru, do prowadzenia godnego życia. A do takich wartości nawoływało chrześcijaństwo. Takie znaczenie ma sztandar także i dzisiaj. On staje się świadkiem, motywacją, matką, dowódcą. On przewodzi, dodaje ducha, pobudza do walki o wartości. Ciągle aktualne są wartości ze sztandarów wojskowych: „Bóg, Honor, Ojczyzna”. Przysięga wojskowa jest w obecności sztandaru. Ślubowanie uczniów także. Polski Komitet Olimpijski, Polski Związek Piłkarski też mają swój sztandar.
Na waszym sztandarze, na tle biało-czerwonej flagi jest wyhaftowany Orzeł. Ich znaczenia nie muszę tłumaczyć. Piłkarze reprezentacji Polskiej niekiedy z wielkim szacunkiem całują orła umieszczonego na koszulce. Założyć koszulkę z orzełkiem to marzenie wielu piłkarzy. Fabiański w ostatnim meczu reprezentacji, schodził z boiska ze łzami w oczach i z pocałunkiem orzełka. Było to wyrażenie dumy, że jestem Polakiem. Było to też wyrażenie szacunku do Polaków i Ojczyzny, którą reprezentował. Całując orła dał przykład, że należy do wspólnoty Polaków. Reprezentacja polska za czasu pana Włodzimierza byłą nazwana Orłami- Orły Gorskiego. Orzeł wznosi się wysoko, ponad głowy nasze tak jak sztandar ponad głowy rycerzy. Wynieśli drużynę narodową i polską piłkę na wysoki poziom.
Kto tak dumnie, szlachetnie i z poświęceniem wynosił reprezentację Polski? Ten, którego podobizna widnieje na drugiej stronie sztandaru, i którego obraliście za patrona waszej szkoły- jest nim pan Włodzimierz Lubański. Reprezentował z całą odpowiedzialnością swój klub Górnik Zabrze, Śląsk i Polskę. Radość sprawiał mu orzełek na piersi. Ten orzeł dodawał sił do pokonywania przeciwności. Ileż wysiłku włożył by po kontuzji wrócić do gry w reprezentacji. Wrócił ku wielkiej radości Polaków. Dzięki wartościom takim, które określamy, jako chrześcijańskie stał się ulubieńcem i wzorem dla wielu młodych i starszych. Wzorem zawodnika, ale też i człowieczeństwa. Nawet wtedy, gdy był młodzieńcem zachowywał się dojrzale i mądrze. Wysoka jakoś piłkarska szła w parze z jakością człowieczeństwa. Może nawet nie świadomie, tak jak kiedyś cesarz Konstantyn, tak i wasz Patron uwidaczniał te wartości, o których mówił Jezus. Są to wartości, które wynoszą człowieka na wysoki poziom człowieczeństwa. Gdy miał wasze lat już był reprezentantem Polski, Zadebiutował mając zaledwie 16 lat i parę miesięcy. Był świadomy, że przynależy do wspólnoty klubu, do Śląska i do Polski. Tak jak kiedyś rycerz wiedział do kogo przynależy, tak i wasz patron był przykładem odpowiedzialnej przynależności do drużyny klubowej i narodowej. Życzę wam drodzy uczniowie byście pod tym sztandarem wzrastali jako rycerze Jezusa. Wtedy sport i całe życie nabierze innego blasku. Blasku piękna i odpowiedzialności za własne i innych życie. Wtedy będziecie wznosić się jak orły. Wtedy będziecie cieszyć innych, nie tylko wielkością talentu ale i pięknem człowieczeństwa. Niech Bóg was niesie na swoich skrzydłach, jak orzeł małe orlęta.