Polaku zaufaj Czechowi

I cóż mi z tego, że życie stanęło po mojej stronie. Jakoś nie poprawiło mi to humoru.

Problem polega na tym, że filozofia trenerska Zielińskiego opiera się przede wszystkim na przygotowaniu fizycznym oraz wynikającej z niego stabilności. Przyznaje to doskonała recepta na osiągnięcie sukcesu w polskiej lidze. Rozgrywkach mniej prestiżowych niż te, w Sudanie czy Botswanie. Drużyny Zielińskiego są wybiegane, konsekwentne – ale brakuje im finezji, kreatywności, ciągu na bramkę.

Widzieliśmy to na własne oczy w meczu z wielkim Interem. Nie dajmy się oszukać pierwszym kwadransem spotkania. Azerowie jeszcze nie weszli w mecz. Jeszcze nie poznali stadionu przy ulicy Bułgarskiej. Z minuty na minutę obraz spotkania zmieniał się na niekorzyść Lecha. W ostateczności po naciąganym horrorze Kolejorz okazał się zwycięski. Ale na miły Bóg! Przecież tego horroru nigdy nie powinno być! W końcu to był Inter Baku, a nie Inter Mediolan.

Nie chcę już wracać do Franciszka Smudy, ale chyba nie trzeba nikomu tłumaczyć, że jego drużyna inaczej rozegrałaby taki mecz. Pozostaje wierzyć, że ten wybuch morale polskich piłkarzy zaowocuje czymś dobrym. Tak naprawdę odpowiedzi udzieli nam czeska drużyna. Chodź Praga jest bardzo blisko Warszawy, to jakże odległa piłkarsko. Zaufaj Czechowi on powie prawdę o tobie - oto moje nowe przysłowie. Mam nadzieje, że nie będzie ona bolesna.

I na koniec mały apel do komentatorów. Błagam was nie przeżywajcie tak bardzo bramek strzelanych Litwinom czy Azerom. W taki sposób, jeszcze bardziej podkreślacie nędzę polskiego futbolu.