Polityka na stadionach. Włochy: oczarowani Mussolinim, zauroczeni Che Guevarą (ZDJĘCIA, WIDEO)

Już od wielu lat stadion piłkarski to nie tylko miejsce, w którego obrębie przeżywa się sportowe emocje i dopinguje drużynę. Trybuny dają możliwość wyrażania swoich poglądów i propagowania społecznych postaw.

W zwariowanej na punkcie futbolu Italii, obiekty piłkarskie są niejako sejsmografem społecznych emocji. Należy podkreślić, że poglądy propagowane na trybunach przybierają najczęściej skrajną postać. W wyniku tego, na włoskich „płotach” częściej pojawi się wizerunek Mussoliniego czy Che Guevary, aniżeli teraźniejszych liderów politycznych.

Włoska scena kibicowska w odróżnieniu od naszej rodzimej jest różnoraka. Jednoznaczne zdefiniowanie ideologii grup fanów jest problematyczne. Wśród kibiców zdarzają się zbiorowiska o różnorodnych poglądach i tak w ramach grupy kibiców jednego klubu istnieją niejednokrotnie podgrupy zarówno prawicowe, jak i lewicowe.

Mussolini ciągle żywy

Starałem się to ignorować, ale kiedy zostawiasz zdrowie na boisku dla Lazio, a jesteś przez kibiców uważany za śmierdziela, przychodzi to ciężko – opisywał pięć sezonów spędzonych w stołecznej drużynie, mający pochodzenie somalijskie Fabio Liverani. Fani z Rzymu nie tolerowali go ze względu na ciemny kolor skóry. To właśnie kibice Lazio uważani są za najbardziej radykalnych we Włoszech. Ci ludzie nie kryją fascynacji polityką oraz samą postacią Benito Mussoliniego, który był zagorzałym kibicem Biancocelestich. Na Stadio Olimpico pojawiają się krzyże celtyckie, swastyki oraz hasła rasistowskie (aktualnie w mniejszym stopniu za sprawą dotkliwych kar nakładanych przez włoską federację piłkarską za podobne zachowania).

Kibice Lazio salutują podczas hymnu klubu:

Przez długi czas fani zrzeszeni w Irriducibili (dominującej grupie kibiców Lazio) mieli realny wpływ na politykę klubu. W 2001 roku swoim głębokim oburzeniem nie pozwolili na finalizację transferu jednego z czołowych obrońców tamtych lat – Liliana Thurama. O radykalności poglądów kibiców Lazio boleśnie przekonał się też Aaron Winter. Ten czarnoskóry piłkarz pochodzenia żydowskiego przez cztery sezony grający w błękitnej koszulce, stał się ofiarą niezliczonej ilości ataków rasistowskich.

Bez wątpienia idolem kibiców Lazio jest Paolo Di Canio. Aktualny manager Sunderlandu jest zdeklarowanym faszystą, który już od dzieciństwa był silnie związany z Irriducibili. Już jako dziecko został członkiem klubu kibica i stałym bywalcem Curva Nord – trybuny najzagorzalszych fanów Lazio. Stamtąd trafił na murawę. W wieku 16-stu lat podpisał pierwszy kontrakt z ukochanym klubem. Podczas gry w Lazio wielokrotnie celebrował zdobycie bramki "rzymskim salutem", twierdząc, że w taki sposób ukazuje swoje przywiązanie do narodu. Mówi się, że większość kar finansowych jakie otrzymywał od włoskiej federacji, finansowały organizacje faszystowskie.

Paulo Di Canio z typowym dla siebie stylem zachowania:

W zgodzie z kibicami Lazio żyją fani Interu oraz Hellasu Verona. Na trybunach tych klubów, a zwłaszcza w Veronie, dominują skrajnie prawicowe grupy kibicowskie.

Wokół Che Gueavry, w asyście sierpa i młota

Kilka grup kibicowskich na terenie Włoch znalazło miejsce na ideologicznie przeciwległym biegunie. Do tego grona można zaliczyć m.in. kibiców z Bologny czy fanów Genoi. Jednak sztandarowym przykładem kibiców o skrajnie lewicowych, a prawdę mówiąc komunistycznych, poglądach stanowią ci zrzeszeni wokół Livorno Calcio. To właśnie w Livorno powołano niegdyś Włoską Partię Komunistyczną. Przed meczami zespołu kibice odśpiewują Międzynarodówkę – hymn ZSRR. Wywieszane są też czerwone flagi z sierpem i młotem czy podobizny Che Guevary, które w świadomości niektórych kibiców Livorno stawiane są wyżej niż symbole klubowe. Do rangi idolów urośli także komunistyczni przywódcy, Józef Stalin i Włodzimierz Lenin.

Lewicowe oprawy włoskich kibiców:

Rolę, jaką dla kibiców Lazio Rzym odgrywa Di Canio, fani Livorno przypisują Cristiano Lucarelliemu. Ten włoski napastnik niejednokrotnie manifestował swoje komunistyczne poglądy. Podczas meczu reprezentacji Włoch U-21 po strzeleniu bramki zaprezentował koszulkę z podobizną Che Guevary. Grając w drużynie z Livorno, po zdobyciu trafienia, często pokazywał komunistyczny gest „zaciśniętej pięści”. Co ciekawe, w przeciwieństwie do „salutu rzymskiego” nie jest on zakazany.

Lucarelli prezentuje koszulkę z podobizną Che Guevary:

Non mollare mai (Nigdy się nie poddamy)

Jedną z cech charakterystycznych włoskich kibiców jest ich zaangażowanie ideologiczne. Wiąże się to chociażby ze specyfiką i historią Italii. Mimo, że FIFA próbuje walczyć z politycznymi treściami i oprawami na stadionach, zakazami oraz karami nie jest w stanie zmienić włoskiej mentalności, doświadczeń i mocnej chęci zaakcentowania przynależności do określonej wspólnoty poglądów.

Sankcje federacji nie okazują się bezwzględnie skuteczne. Być może działacze wychodzą z założenia, że nie od razu Rzym zbudowano, a i włoski temperament da się w końcu okiełznać.

Jak te nadzieje mają się do zapatrywań włoskich kibiców? Non mollare mai (nigdy się nie poddawaj) - tytuł hymnu rzymskiego Lazio wydaje się idealnie oddawać ich odczucia.

Kluby, których kibiców można uznać za prawicowych:

• Ascoli Calcio
• Hellas Verona
• Inter Mediolan
• Juventus Turyn
• Lazio Rzym
• Piacenza Calcio
• Triestina Calcio

Kluby, których fani postrzegani są jako lewicowi:

• AC Parma
• AS Livorno Calcio
• Bologna FC
• Genoa CFC
• Ternana Calcio

Czytaj piłkarskie newsy w każdej chwili w aplikacji Ekstraklasa.net na iPhone'a lub Androida.