Porażka ŁKS w Nowym Sączu. Niemoc Łodzian trwa

To na pewno jedna z większych niespodzianek tej serii mistrzowskiej. Kandydat do gry w ekstraklasie był bezradny w Nowym Sączu, na boisku drużyny, która nie ma wielkomocarstwowych planów i myśli jedynie o tym, by zachować status pierwszoligowca. Niestety, ŁKS nie miał w sobotę atutów, by podjąć skuteczną walkę z piętnastym zespołem (przed rozpoczęciem 22. serii I ligi). Sandecja wygrała 2:1, co jest oczywistym potwierdzeniem tego, że ŁKS jest w poważnym kryzysie sportowym.

Przed tygodniem łodzianie ledwie zremisowali z ostatnim wówczas w tabeli Zagłębiem Sosnowiec. Teraz wrócili nawet bez punktu z Nowego Sącza! Sportowy koszmar trwa i pewnie prezes Tomasz Salki ma powody do wściekłości, a kibice do rozważań, czy na następcę Wojciecha Stawowego wybrano najlepszego kandydata.

Widać jak na dłoni, że zmiana szkoleniowca nie odmieniła, przynajmniej jak na razie, gry drużyny. Trzy mecze pod okiem Ireneusza Mamrota i zaledwie cztery punkty. ŁKS wyraźnie obniżył piłkarską jakość. Widzimy męczący się na boisku zespół, który nadal nie potrafi pokazać, że gra w futbol może sprawiać piłkarzom, a przede wszystkim kibicom, radość. Teraz to toporna maszyna, która raz po raz się zacina i mocno skrzeczy. A przecież wszyscy pamiętamy, że w tym sezonie ełkaesiacy potrafili czarować na boisku, prowadzić akcje, w trakcie których rywale tracili głowy, a następnie gole.

Pewnie wiosenne popisy ełkaesiaków przyprawiają kibiców o ból zębów. Doprawdy trzeba mieć wiele samozaparcia, aby śledzić przez dziewięćdziesiąt minut „popisy” piłkarzy z al. Unii.

Pewnym usprawiedliwieniem dla niemocy ŁKS był brak jego asa - Pirulo. Z drugiej jednak strony inni stranieri - Dominguez i Rygaard - tak zachwalani przez działaczy, powinni dać impuls tej drużynie. Tak jednak nie było.