Rafał Musioł: Hazard prezesa Bońka [KOMENTARZ]

Postawienie na Jerzego Brzęczka przez Zbigniewa Bońka było hazardem (w końcu prezes PZPN bywał twarzą bukmacherskich reklam), ze zminimalizowanym stopniem ryzyka. System wymyślony przez europejską federację opiera się bowiem na założeniu, że brak awansu do EURO 2020 graniczyłby właściwie z antycudem, a w przypadku takiego składu grupy, do jakiej trafiła Polska, byłby po prostu największą w dziejach kompromitacją, chociaż poprzeczka w tej kategorii wisi przecież niebotycznie wysoko.

Tym niemniej prezes PZPN postawił na wyjątkowo niepewnego kandydata, który nie osiągnął do tej pory jakichkolwiek trenerskich sukcesów. Był zwolniony z Rakowa Częstochowa, zanim ten klub chociażby otarł się o obecną pozycję, nie dał rady w Lechii Gdańsk, uciekł - wysyłając z szatni esemesa do prezesa klubu - z GKS Katowice, a w Wiśle Płock przegrał wyścig o europejskie puchary z debiutującymi w Ekstraklasie dzieciakami prowadzonymi przez Marcina Brosza.

Z takim dorobkiem Brzęczek został wsadzony na najwyższego możliwego trenerskiego konia i wepchnięty do szatni, gdzie znajdowały się charyzmatyczne gwiazdy pokroju Roberta Lewandowskiego, Kamila Glika, Grzegorza Krychowiaka czy Wojciecha Szczęsnego. W dodatku wszedł do niej ze współpracownikiem, którego wybór wywołał słuszną, a obecnie niesłusznie zapomnianą nieco burzę - skazanym za istotny udział w aferze korupcyjnej trenerem bramkarzy Andrzejem W.

Od tego czasu minął rok. Dwanaście miesięcy, które zostały oparte przede wszystkim na szczęściu i filozofii, jaką selekcjoner przekazał Krystianowi Bielikowi, wpuszczając go na boisko w Lublanie, czyli w prostym haśle „Próbuj”. Efekty punktowe były - co wynikało głównie z klasy przeciwników, niebędących w stanie zrównoważyć naturalnego talentu liderów Biało-Czerwonych - więc na styl gry przymykano oczy, jak to bywa w przypadku błogostanu. Ale oto nadszedł wrzesień i drzemka została brutalnie przerwana. Słowenia i Austria obnażyły znienacka wszystkie słabości nie tyle zespołu, co jego trenera właśnie. W obu przypadkach koledzy po fachu ograli Brzęczka niemiłosiernie, chociaż Austriacy nie przełożyli tego na boiskowy wynik. Dawno jednak nic polskiego kibica nie zabolało tak bardzo, jak widok przeciętnych gości grających na Stadionie Narodowym z polską reprezentacją w „dziada” przed ich polem karnym.

- Jeżeli wstanie pewnego dnia i coś mu przeskoczy w głowie, to będziemy mieli zawodnika, którego będą nam zazdrościć wszyscy na świecie - powiedział Brzęczek o Piotrze Zielińskim.

No cóż, pozostaje mieć nadzieję, że to samo spotka samego selekcjonera, zanim trafi na naprawdę markowych rywali.