Rafał Musioł: Piast Gliwice to piłkarska prowincja. Aleksandar Vuković dowiedział się o tym na dzień dobry

Jeśli Aleksandar Vuković miał wątpliwości do jakiego klubu trafił, to pozbył się ich już pierwszego dnia pracy. Na konferencji prasowej z nowym szkoleniowcem Piasta pojawiło się... dwóch dziennikarzy. Nie było kamer, nie było (ani jednego!) fotoreportera, nikt nie uwieczniał tej istotnej dla Piasta Gliwice chwili. Całą zasługę za taki stan rzeczy mogą sobie przypisać jego szefowie . Informacja o pożegnaniu Waldemara Fornalika została bowiem opatrzona klauzulą tajne przez poufne, a mediom przekazano zaproszenie na tradycyjne spotkanie przedmeczowe, które - ze względu na konkurencyjność innych niemal równoległych wydarzeń - jest skuteczne w stopniu zerowym.

W ten sposób legijny mistrz Polski z boiska i z ławki szkoleniowej już na dzień dobry przekonał się, że klub z Okrzei i jego wizerunek prawdopodobnie nie obchodzą na Śląsku (prawie) nikogo, a już ludzi za tę działkę odpowiadających na pewno. Jak widać kontekst komunikacji społecznej w rozumieniu zarządców klubu odnosi się jedynie do składania wniosków o przepompowanie do piastowskiej kasy na Okrze-i publicznych pieniędzy. Stanowiących zresztą w przeliczeniu na jednego kibica pojawiającego się na meczach, dotację na skalę europejską. Pozostałą mizerną resztkę energii prezesa klubu Grzegorza Bednarskiego pochłania najwyraźniej kontrola list dziennikarzy uprawnionych do oglądania meczów...

Vuković, przyzwyczajony do warszawskiej presji i nieustannego zainteresowania ze strony mediów oraz fanów, w Gliwicach doznał zapewne kulturowego szoku. Warto jednak, by miał świadomość, że ta prowincjonalność ma źródło w gabinetach, w których podpisywał umowę. I temu służy właśnie niniejszy tekst pokazujący działania Piasta od tak zwanej kuchni...