Ekstraklasa.net Retro (10)

Był to 156 i zarazem ostatni ligowy mecz w 1929 roku. A
zważając na fakt iż wtedy nie stosowano w Polsce systemu wiosna - jesień,
był to także mecz wieńczący sezon ligowy. Biorąc pod uwagę iż za zwycięstwo przyznawano wówczas 2pkt a za remis 1pkt, sytuacja w tabeli przed tym spotkaniem sytuacja wyglądała tak:

1. Garbarnia Kraków 23 mecze - 32 pkt
2. Warta Poznań 24 mecze - 31 pkt
3. Wisła Kraków 24 mecze - 30 pkt
4. Legia Warszawa 24 mecze - 30 pkt
5. Ł.K.S. Łódź 24 mecze - 29 pkt
6. Cracovia Kraków 24 mecze - 28 pkt
7. Polonia Warszawa 24 mecze - 20 pkt
8. Warszawianka Warszawa 24 mecze - 20 pkt
9. Pogoń Lwów 24 mecze - 19 pkt
10. Turyści Łódź 24 mecze - 19 pkt
11. Czarni Lwów 24 mecze - 18 pkt
12. Ruch Wielkie Hajduki 23 mecze - 17 pkt
13. 1 F.C. Katowice 24 mecze - 17 pkt

Na pierwszy rzut oka, w tabeli względem Mistrzostwa wydaje się być już wszystko jasne i piłkarze Garbarni mogą odpuścić ostatni ligowy mecz z Ruchem ponieważ mają w kieszeni Mistrzostwo Polski. Nic bardziej mylnego,zwłaszcza jeżeli poznamy kulisy tamtego piłkarskiego finału ligi sprzed 80 lat. Otóż po zakończeniu ligi, Wydział Gier PZPN miał rozpatrzyć protest Warty Poznań odnośnie przegranego meczu z Turystami Łódź w którym wg poznaniaków, w barwach Turystów, wystąpić miał gracz nieuprawniony do gry. Jeżeli więc Wydział Gier przyznałby walkower Warcie wówczas w przypadku porażki Garbarni w ostatnim meczu to właśnie poznaniacy mogliby świętować Mistrzostwo. Nie było więc mowy o żadnym odpuszczaniu meczu ze strony
Garbarni,a już tym bardziej ze strony Ruchu który do tego spotkania przystępował nożem na gardle. Pewni swego ligowego bytu piłkarze Ruchu mogli być tylko w przypadku, nawet najskromniejszej wygranej nad beniaminkiem z
Krakowa. Wygrana Ruchu przy braku walkoweru dla Warty, sprawiała iż z ligi spadał najstarszy polski klub Czarni Lwów.

Przegląd Sportowy z 30 listopada 1929 roku, a więc z soboty poprzedzającej niedzielny pojedynek, m.in. w te słowy zapowiadał to spotkanie: "W niedzielę najbliższą zatem pół piłkarskiego Lwowa zapatrzone będzie w prostokąt boiska katowickiego, wsłuchane w odgłosy walki dochodzące stamtąd."

W dniu meczu na trybunach stadionu 1.FC Katowice, na którym odbyło się to spotkanie, zasiadło 3 tys. widzów. Dużym zaskoczeniem dla obserwatorów tego meczu było to iż to Ruch prowadził grę spychając Garbarnię do
głębokiej defensywy. Piłkarze Ruchu dali tym samym okazję do wykazania się formacjom defensywnym krakowian. Jak pisał w pomeczowej relacji Przegląd Sportowy ze środy 4 grudnia 1929: "Trzeba też przyznać iż trio obronne
zespołu Garbarni, było w tym meczu najlepszą częścią drużyny". W 42 minucie Teodor Peterek wyprowadził Ruch na prowadzenie strzałem głową i na przerwę Ślązacy schodzili jako I-ligowcy, spychając tym samym do Klasy A
Czarnych Lwów. W drugiej połowie piłkarze Ruchu mieli jeszcze więcej okazji do strzelenia gola jednak nie powiększyli swojego dorobku. Mało natomiast zabrakło aby sprawdziło się piłkarskie porzekadło iż "niewykorzystane sytuacje się mszczą". Otóż w drugiej odsłonie bramkarz Ruchu Kremer fantastycznie
obronił rzut karny egzekwowany przez Pazurka za rękę Kusza.

Po końcowym gwizdku arbitra, p.Słomczyńskiego, sytuacja wyglądała następująco. Mistrzem Polski został beniaminek Garbarnia Kraków. Do Klasy A spadają Czarni Lwów oraz I.K.P. Katowice. Jedyna nadzieja Czarnych Lwów
leżała w proteście złożonym przez Wartę. I stało się. Wydział Gier, chociaż szanse na to były nikłe, przyznał walkower Warcie Poznań. Tym samym Mistrzem Polski A.D. 1929 ostatecznie została koronowana Warta Poznań. Z
I ligi spadły kluby 1 F.C. Katowice i Turyści Łódź.

Jak dalej potoczyły się losy obydwu klubów? Garbarnia Kraków rozegrała w najwyższej klasie rozgrywkowej łącznie 15 sezonów, wygrywając ligę tylko raz, w 1931 roku. Do II ligi spadłą w 1956 roku i jak dotąd nie udało się jej powrócić. Obecnie zajmuje 10. miejsce w III lidze gr. Małopolsko-Świętokrzyskiej, gdzie tabeli przewodzi inny niegdyś pierwszoligowiec z Krakowa - Hutnik. Natomiast Ruch Wielkie Hajduki w 89-letniej historii zdobył 14 tytułów Mistrza Polski i w tym sezonie po kilku latach posuchy wreszcie walczy z najlepszymi, zajmując w tej chwili 2. miejsce ze stratą trzech punktów do krakowskiej Wisły.

Dzięki wygranej Ruchu i wcześniej wspomnianemu walkowerowi za mecz z Turystami Łódź, Warta zakończyła swoją trzyletnia drogę do tytułu mistrzowskiego. W pierwszym sezonie w którym o Mistrzostwie polski decydowały rozgrywki ligowe czyli w 1927 roku Warta zajęła 3. Miejsce. Rok później, na koniec sezonu 1928 zajęła 2. Miejsce, by rok później dzięki wielkiemu szczęściu zdobyć Mistrzostwo Polski.