Od Scolariego do Halihodzicia. Selekcjonerzy Mundialu w Brazylii [ANALIZA]

GRUPA A

Brazylia – Luiz Felipe Scolari (Brazylia)
To nie pierwsza przygoda 65-latka z kadrą narodową. Scolari już w 2002 roku zdobył tytuł mistrza świata, zaledwie 7 miesięcy po objęciu stanowiska. Po 10 latach pracy w klubach brazylijski trener postanowił ponownie poprowadzić Canarinhos. Od momentu przejęcia sterów po poprzedniku, zdołał wywalczyć w 2013 roku Puchar Konfederacji. Jego procent meczów wygranych w rozgrywkach o stawkę wynosi 47,8%. Felipao, jak nazywają go kibice, preferuje ofensywne nastawienie zespołu i ustawienie 4-3-3.

Chorwacja – Niko Kovac (Chorwacja)
Funkcję trenera swojej reprezentacji, dla której jako piłkarz zagrał przeszło 80 meczów, objął w 2013 roku. W 4 meczach o punkty odnotował skuteczność zwycięstw na poziomie 50,8%. Ulubionym systemem gry chorwackiego trenera jest ustawienie 4-5-1 z dwoma defensywnymi pomocnikami.

Meksyk – Miguel Herrera (Meksyk)
Szkoleniowiec, który pokonaniem Nowej Zelandii zapewnił sobie stołek Selekcjonera El Tri w 2013 roku, znany jest również z zakazu uprawiania seksu przez piłkarzy podczas MŚ w Brazylii. Do tej pory Herrera prowadził meksykańskie kluby, z którymi raz po raz zdobywał tytuły mistrzowskie. Jego pomysł na ustawienie zespołu to formacja 5-3-2. Do tej pory przyniosło to Meksykanom 41% skuteczności.

Kamerun – Volker Finke (Niemcy)
To pierwszy zagraniczny trener w tym zestawieniu. 66-letni Niemiec, który posadę przyjął w 2013 roku, a jego ówczesnym zadaniem było zakwalifikowanie się do finałów. Trener musi zmagać się z wojną między piłkarzami a Narodową Federacją, ostatnio piłkarze odmówili wylotu do Brazylii, domagając się wyższych premii. Finke zazwyczaj ustawia swoich piłkarzy w ofensywnym ustawieniu 4-3-3, póki co jego dorobek zwycięstw wynosi około 41%.

GRUPA B

Holandia – Louis van Gaal (Holandia)
Kariera trenerska Holendra to nic innego jak wzloty i upadki, poprzednia przygoda z reprezentacją Oranje przeszło 10 lat temu skończyła się wielkim niepowodzeniem. Holendrzy nie zakwalifikowali się do finałów imprezy, a van Gaal podał się do dymisji. Z pewnością tym razem, po doświadczeniach m.in. w Bayernie Monachium czy FC Barcelonie selekcjoner pokusi się o walkę o tytuł mistrza Świata. 4-2-3-1 to ustawienie, jakie preferuje 62-letni Holender. Procent zwycięstw prowadzonej przez niego reprezentacji wynosi 61,2%.

Hiszpania – Vincente del Bosque (Hiszpania)
Hiszpan przez 6 lat pracy z reprezentacją swojego kraju zdołał zdobyć już mistrzostwo świata i mistrzostwo Europy. Bez wątpienia La Furia Roja pod przywództwem del Bosque działa jak idealna maszyna. Ich dorobek zwycięstw za kadencji del Bosque wynosi 61,6%.

Chile – Jorge Sampaoli (Argentyna)
Szkoleniowiec został postawiony przez ściśle określonym zadaniem - awansem do finałów MŚ. Argentyńczyk nie tylko podołał realizacji celu, ale także uczynił grę Chlilijczyków bardziej efektowną, przez co został okrzyknięty najlepszym szkoleniowcem południowoamerykańskich eliminacji do MŚ. Swoją drogę do sukcesu realizuje przy pomocy ofensywnego ustawienia 4-3-3, a zwycięstwa pod jego wodzą wynoszą 56,9%.

Australia – Ange Postecoglou (Australia – greckie pochodzenie)
Australijczyk greckiego pochodzenia do tej pory prowadził prawie same krakowe zespoły, z którymi odnosił pojedyncze sukcesy. Prawdziwe wyzwanie stanęło przed nim w październiku 2013, kiedy to objął stery reprezentacji, które przejął od Holgera Osiecka. Jego poprzednik zapewnił mu udział w finałach MŚ, ale po kilku bolesnych porażkach, został zwolniony. Misja Postecoglou to odmłodzenie kadry i poprawienie jej stylu gry. Spełnia ją powołując do kadry coraz to młodszych zawodników jak np. Adama Taggarta czy Mathew Ryana. Taktyka „Kangurów” to 4-2-3-1, a procent zwycięstw wynosi 49,2%.

GRUPA C

Kolumbia – Jose Nestor Pekerman (Argentyna)
To szkoleniowiec, który w dawnych latach wprowadzał do kadry Argentyny takich zawodników jak Carlos Tevez, Lionel Messi czy Maxi Rodriguez. Byli oni wtedy „świeżą krwią” dla drużyny. Pekerman doprowadził w 2006 roku do ćwierćfinałów mundialu. Teraz jego największym zmartwieniem będzie zastąpienie Radamela Falcao – największej gwiazdy reprezentacji. Argentyńczyk preferuje grę systemem 4-4-2. Jego dorobek zwycięstw to 46,8%.

Grecja – Fernando Santos (Portugalia)
Fernando Santos prowadził już reprezentację na dużej imprezie sportowej. Było to Euro 2012. Udało mu się dojść z reprezentacją Hellady do ćwierćfinałów, by tam przegrać z Portugalią i pożegnać się z mistrzostwami. Portugalczyk do momentu objęcia posady selekcjonera Grecji, prowadził kluby z tego właśnie kraju na zmianę z portugalskimi. W swoich osiągnięciach ma m.in. Superpuchar Portugalii czy mistrzostwo Portugalii. Zazwyczaj, Santos stosuje ustawienie 4-3-3 z dwoma skrzydłowymi, do tej pory jego bilans wygranych wynosi 55,3%.

Wybrzeże Kości Słoniowej – Sabri Lamouchi (Francja)
Były reprezentant Francji objął stanowisko selekcjonera WKS-u, bez wcześniejszego doświadczenia, to jego pierwsze miejsce pracy w charakterze trenera. Jak na tak niedoświadczonego szkoleniowca, awans do finałów mistrzostw świata to już spore osiągnięcie, co więcej musi on zapanować nad szatnią, w której roi się od gwiazd, zaczynając od braci Toure, a na Didierze Drogbie kończąc. Francuz stosuje najczęściej ustawienie 4-2-3-1, w rezultacie zdołał zwyciężyć 57,9% swoich meczów.

Japonia – Alberto Zaccheroni (Włochy)
Początki trenera w roli szkoleniowca piłkarzy z kraju Kwitnącej Wiśni nie były zbyt przekonujące. Po niezbyt udanym starcie reprezentacja pod jego wodzą zaczęła odnosić ważne zwycięstwa i dzięki temu awansowała na Mundial. Zaccheroni zdobył już pierwsze trofeum ze swoimi podopiecznymi. Był to Puchar Azji zgarnięty przez Japończyków w 2011 roku. 4-2-3-1 to faworyzowane przez Włocha ustawienie. Na ten moment 44,1% meczów stanowią wygrane.

GRUPA D

Włochy – Cesare Prandelli (Włochy)
Gdy Włosi w 2010 roku na Mundialu w RPA rozegrali najgorsze zawody w historii, nie zwyciężając nawet jednego meczu, ówczesny selekcjoner Marcello Lippi, musiał podać się do dymisji. Schedę po swoim rodaku przejął Prandelli i już na Euro w 2012 roku, dotarł do finału z reprezentacją, w której przeprowadził gruntowne zmiany. Co prawda finał był dla Włochów bardzo bolesny, ale pokonali oni m.in. Niemców. Czy taktyka Cesare Prandelliego (4-2-3-1), powiększy jego procent zwycięstw, który wynosi 44,4%?

Urugwaj – Oscar Tabarez (Urugwaj)
To selekcjoner, któremu z pewnością ufają władze Urugwajskiej Federacji Piłkrskiej, prowadzi on bowiem reprezentację od 2006 roku. Nic dziwnego, bowiem przez lata pracy z kadrą, Urugwaj z 22. miejsca w rankingu FIFA awansował na 5. miejsce. Co więcej na Mundialu w 2010 roku został okrzyknięty przez niektórych najlepszym trenerem turnieju. Czy wieloletnia praca z kadrą pozwoli w końcu Tabarezowi postawić kropkę nad „i”? Ustawienie stosowane przez trenera to 4-4-2, zwycięstwa z reprezentacją wynoszą około 50%.

Anglia – Roy Hodgson (Anglia)
Selekcjoner, który może być pamiętany przez niektórych, jako ten, który doprowadził Fulham do finału Ligi Europy w 2010 roku, przejął reprezentację zaraz przed startem Euro 2012. Na tamtej imprezie doszedł z kadrą do ćwierćfinałów. Wówczas w karnych Synowie Albionu ulegli Włochom 2:4. Przed Hodgsonem stoi arcytrudne zadanie, bowiem Anglicy znaleźli się w grupie śmierci, w której kwestia awansu może być bardzo skomplikowana. Preferowane ustawienie byłego trenera Liverpoolu to 4-2-3-1, dało mu one 40,4% wygranych.

Kostaryka – Jorge Luis Pinto (Kolumbia)
Kolumbijczyk prowadził już wcześniej kadrę Kostaryki (w latach 2004-05), jednak tej przygody nie mógł zaliczyć do udanych. Teraz zapowiada, że nie ma obaw przed „grupą śmierci”, uznając, że silniejsi rywale nie są potworami, którym jego piłkarze nie mogliby sprostać. Selekcjoner jest kolejnym po Miguelu Herrerze, który wprowadził pewien zakaz dla piłkarzy, nie dotyczy on jednak sfery intymnej, natomiast korzystania z telefonów komórkowych przed zaplanowanymi spotkaniami Mundialu. Statystyka zwycięstw zespołu Kolumbii Jorge Pinto wynosi 37,1%, natomiast najczęściej szkoleniowiec korzysta z taktyki 4-4-2.

GRUPA E

Francja – Didier Deschamps (Francja)
Na poprzednim mundialu Tricolores, prowadzeni przez Raymonda Domenecha, ponieśli niebywałą porażkę. Francuzi zajęli ostatnie miejsce w grupie, a w całej drużynie panowała nieprzyjemna atmosfera – piłkarze wdawali się w częste sprzeczki z trenerem. Na Euro 2012 reprezentację prowadził już Laurent Blanc, który zdołał dotrzeć do ćwierćfinałów, ulegając Hiszpanii 0:2. Miejmy nadzieję, że tym razem gry Francuzów nie przyćmią spory kadrowe, a będziemy mogli obejrzeć widowiskowo grającą reprezentację. Deschamps preferuje ustawienie 4-2-3-1. Pod wodzą tego szkoleniowca Francuzi 49,1% spotkań kończyli zwycięsko.

Szwajcaria – Ottmar Hitzfield (Niemiec)
Wybór Niemca na stanowisko reprezentacji nie był przypadkiem. Hitzfield jest trenerem, który zgromadził największą ilość trofeów wśród wszystkich niemieckich szkoleniowców. Osiągał on sukcesy m.in. z Bayernem Monachium czy Borussią Dortmund. Dwukrotnie został też wybrany najlepszym szkoleniowcem świata. Na poprzednich mistrzostwach świata nie zdołał wyjść grupy ze swoim zespołem, w tym roku to zadanie także nie będzie łatwe, bowiem grupa jest dość wyrównana. Selekcjoner Hitzfield trzyma się stałej taktyki 4-5-1, która przyniosła mu do tej pory 57,8% zwycięstw.

Honduras – Luis Fernando Suarez (Kolumbia)
Kolumbijski trener prowadził już wcześniej drużynę narodową. Był to Ekwador, z którym jego aktualny zespół znajduje się w grupie. Podczas trzyletniej przygody z La Tri, zdołał wywalczyć awans na Mistrzostwa Świata w Niemczech, na nich dostał się do ćwierćfinałów, gdzie Ekwadorczycy odpadli z Anglią po przegranej 0:1. Zyczylibyśmy sobie, aby Honduras zaskoczył wszystkich na Mundialu w Brazylii przyjemną dla oka grą. Najczęściej stosowana formacja trenera Suareza to 4-4-2, trzy punkty zdobywał w 39,8% meczów.

Ekwador – Reinaldo Rueda (Kolumbia)
Trener Suarez w swojej przeszłości ma na koncie prowadzenie Ekwadoru, natomiast Reinaldo Rueda zarządzał zespołem Hondurasu w latach 2006-2010. Kolumbijczyk zdołał z poprzednią reprezentacją dotrzeć do półfinału i ćwierćfinału Pucharu CONCACAF oraz dotrzeć do fazy grupowej Mistrzostw Świata w RPA. Podobnie jak Suarez, tymczasowo nie odnotował żadnych notowalnych osiągnięć, co może zmienić się na tym Mundialu. Podczas niespełna czterech lat z kadrą triumfował w 43,7% z rozgranych spotkań, jeśli chodzi o ustawienie ostatnio trener lubuje się w taktyce 4-4-2.

GRUPA F

Argentyna – Alejandro Sabella (Argentyna)
Argentyńczyk to człowiek, który jest jednym z krócej pracujących selekcjonerów, swoją samodzielną przygodę z zawodem szkoleniowca zaczął dopiero w 2009 roku. Swoje pierwsze kroki stawiał w Estudiantes de La Plata, z którym zdołał zwyciężyć Copa Libertadores w 2009 roku, oraz mistrzostwo Argentyny w 2010 roku. Sabella ustawia Argentyńczyków w formacji 4-4-2. Jego drużyna ogrywała przeciwników w 59,3% meczów.

Bośnia i Hercegowina – Safet Susić (Bośnia i Hercegowina)
Drużyna Smoków jest debiutuje na mistrzostwach świata. Bośniacy nie są spisywani na straty – a wręcz przeciwnie, ich gra pokazała, że mogą okazać się „Czarnym Koniem” tych mistrzostw, takie same zdanie mają bukmacherzy. Bośniacy rzeczywiście zaskakują ładną grą w ofensywie. Wszystko za sprawą dobrej taktyki (najczęściej 4-4-2) i jeszcze lepszych jej wykonawców. Wynikiem tego drużyna zdołała zwyciężyć 44,2% swoich meczów.

Nigeria – Stephen Keshi (Nigeria)
Nigeryjczycy słyną z tego, że odnoszą znaczące sukcesy w młodzieżowych rozgrywkach, a ich szkoleniowiec Stephen Keshi konsekwentnie wprowadza do gry niedoświadczonych zawodników. Keshi wygrał ze swoją reprezentacją Puchar Narodów Afryki w 2013 roku. Nigeryjczyk postanowił wycofać się z prowadzenia kadry narodowej po tym triumfie, ale po dwóch dniach zmienił zdanie. 52-letni trener stawia zazwyczaj na taktykę 4-3-3 z dwoma defensywnymi pomocnikami, co przyniosło mu 46,7% zwycięstw.

Iran – Carlos Manuel Brito Leal Queiroz (Portugalia)
Znany z pewnością kibicom Manchesteru United wieloletni asystent Alexa Fergusona, a także były trener kadry swojego kraju, aktualnie prowadzi zespół Iranu. Tegoroczny mundial jest trzecią taką imprezą Queiroza. W 2002 wystąpił z reprezentacją RPA, zajmując z nią 3. miejsce w grupie B. W 2010 zaprezentował się jako selekcjoner Portugalii, z którą doszedł do ćwierćfinału, a w tym roku świętował awans do największej imprezy piłkarskiej z Iranem. Irańczycy pod wodzą Carlosa Queiroza grają najczęściej ustawieni w systemie 4-2-3-1, a zwyciężali ze swoim trenerem w 53,7% z meczów.

GRUPA G

Niemcy – Joachim Loew (Niemcy)
Loew współpracuje z reprezentacją die Nationalelf od 2004 roku. Początkowo pracował jako asystent Juergena Klinsmanna, który na brazylijskie mistrzostwa przyjechał z kadrą USA. Loew samodzielnie pracuje z kadrą Niemiec od 2006 roku. Loew jest znany z tego, że wprowadza do kadry młodych piłkarzy, mieszając „świeżą krew” z boiskowymi „wyjadaczami”. Sukcesy jakie osiągnął to srebrny medal Euro 2008, a także brąz na Mundialu w RPA. Trener wspominał, że stara się uspokajać swoich piłkarzy, by ci bez stresów podeszli do spotkań w grupie. Joachim Low stawia na ustawienie 4-2-3-1, a jego dorobek zwycięst wynosi 54,6%.

Portugalia – Paulo Jorge Gomes Bento (Portugalia)
44-letni trener swoją trenerską karierę zaczynał w Sportingu Lizbona – początkowo w młodzieżowych drużynach, a następnie pracował z zespołem seniorów. Zdołał on zwyciężyć z tym klubem w Pucharze oraz Superpucharze Portugalii. W roli selekcjonera – jego największy sukces to dotarcie do półfinałów Mistrzostw Europy w 2012 roku, gdzie jego zespół uległ Hiszpanii 2:4 w rzutach karnych. Paulo Bento stawia na ofensywną wersję taktyki 4-3-3, sprawdziła się ona dotychczas w 56,8% spotkań.

Ghana – James Kwesi Appiah (Ghana)
Ghańczyk to najkrócej pracująca osoba spośród selekcjonerów na tegorocznym mundialu, swoją przygodę z zarządzaniem zespołu rozpoczął w 2011 z reprezentacją swojego kraju U-23, a w 2012 objął dorosłą kadrę. Niedoświadczony trener zdołał zająć 4. miejsce w Pucharze Narodów Afryki w 2013 roku, co jest dość sporym wyczynem. Trener Appiah stosuje ustawienie 4-2-3-1, a procent zwycięstw reprezentacji prowadzonej przez Ghańczyka to 52%.

USA – Jurgen Klinsmann (Niemcy)
W tej grupie los sprawił, że spotkają się „mistrz”, czyli Jurgen Klinsmann, który wprowadzał swojego „ucznia” Joachima Lowa w meandry reprezentacyjnego futbolu. Przyuczenie odbywało się m.in. na mundialu w 2006 roku, gdzie Niemcy zajęli 3. miejsce, a Klinsmann zrezygnował z prowadzenia kadry swojego kraju. Po wielu latach obaj panowie spotykają się w jednej grupie eliminacyjnej. Czy „uczeń” okaże się lepszy od „mistrza”? Selekcjoner USA stosuje zazwyczaj ustawienie 4-4-2 a zwycięstwa to 60% rozegranych meczów pod wodzą „Klinsiego”.

GRUPA H

Belgia- Marc Wilmots (Belgia)
Selekcjoner szybko rozpoczął swoją karierę trenerską – już 4 dni po zakonczeniu kariery piłkarskiej, objął stery Schalke 04 Gelsenkirchen. Tę przygodę skończył jednak szybko, następnie prowadził jeszcze zespół Sint-Truidense VV, do 2005 roku. Dopiero w 2009 roku z powrotem wziął się za trenerkę – został asystentem Dicka Advocaata na stanowisku Selekcjonera Belgii, a 3 lata później zastąpił Holendra. Do tej pory zdołał zakwalifikować się do finałów tegorocznego Mundialu i to jego największe osiągnięcie. Belgowie w tym roku są uważani za jeden z ciekawszych zespołów. 45-latek widzi, że jego piłkarze najlepiej radzą sobie w ustawieniu 4-2-3-1, zwycięstwa to 51,5% spotkań za kadencji Wilmotsa.

Rosja – Fabio Capello (Włochy)
Były trener m.in. AC Milanu i Realu Madryt prowadził do niedawna reprezentację Anglii, jednak spory z Narodowym Związkiem Piłkarskim sprawiły, że podał się do dymisji. Od 2012 roku pracuje z kadrą Rosji. Wystąpił już z nią na Euro 2012. Rosjanie wówczas nie wyszli nawet z grupy, zajmując 3 miejsce. To drugi mundial Capello, wcześniej prowadził Anglię, z którą doszedł do ćwierćfinału. Prawdopodobnym ustawieniem Rosjan będzie ofensywne 4-3-3. Rosjanie wygrali dzięki temu w 56% meczów o punkty.

Korea Południowa – Hong Myung-bo (Korea Południowa)
45-letni wielokrotny reprezentant Korei od razu po zakończeniu kariery występował w roli asystenta takich trenerów jak Dick Advocaat czy Pim Verbeek. Koreańczyk wcześniej był szkoleniowcem młodzieżowych reprezentacji, z którymi odnosił drobne sukcesy. Był on także asystentem Guusa Hiddinka w Anży Machaczkała, ale w momencie rezygnacji jego poprzednika, przejął kadrę swojego kraju, a jego zadaniem było przygotowanie piłkarzy do nadchodzących mistrzostw. Hong Myung-bo stosuje zazwyczaj ustawienie 4-2-3-1. Razem ze swoim zespołem triumfował w 35% spotkań.

Algieria – Vahid Halihodzić (Bośnia i Hercegowina)
Halihodzić to były trener m.in. Paris-Saint Germain, z którym zdobył mistrzostwo Francji w 2004 roku czy Raja Casablanca. Doprowadził Algierię do finałów Mistrzostw Świata w 2014 roku. Lisy Pustyni z pewnością będą chciały utrzeć nosa faworytom tegorocznego Mundialu. Algierczyc grają w ustawieniu 4-3-3, a zwycięstwa pod wodzą Halihodzicia stanowią 50% spotkań.