Zostawcie Rumaka! [KOMENTARZ]

Od momentu przyznania Polsce i Ukrainie organizacji EURO 2012 rozpoczęliśmy pogoń za piłkarską Europą. Znalazły się fundusze na Orliki, wybudowano piękne stadiony, jedynym niepasującym elementem był poziom rodzimej ligi. Wprawdzie od 2008 roku polskim klubom czterokrotnie udało się awansować do fazy grupowej europejskich pucharów, ale dla fanów Ekstraklasy progres był zbyt wolny.

Aby poziom naszej piłki stopniowo szedł w górę potrzebne są zmiany, nie tylko na płaszczyźnie czysto sportowej. Niezwykle istotna jest także mentalność ludzi związanych z tym, co dzieje się w polskiej piłce. Po trzech kolejkach obecnych rozgrywek pracę straciło już dwóch trenerów klubów Ekstraklasy - dlaczego? Pavel Hapal trzymał równy (ale i nie najwyższy) poziom przez cały okres swojej pracy w Lubinie, a spadł ze stołka po tym, jak przegrał dwa mecze z rzędu. Trener Ojrzyński idealnie wpisywał się w charakterystykę "Złocisto-krwistych", jednak również działacze z Kielc nie wytrzymali ciśnienia i podziękowali mu za współpracę po kilkunastu dniach od startu rozgrywek.

Na tę chwilę najdłużej pracującym w jednym klubie trenerem jest Adam Nawałka. Górnik to oczywiście zespół z bogatą historią i kilkoma tytułami mistrzowskimi w klubowej gablocie, ale obecnie bliżej mu do środka tabeli niż walki o "majstra". Dlaczego działacze klubów stanowiących o sile polskiej ligi nie potrafią obdarzyć trenerów większym zaufaniem? Jeżeli Ekstraklasa ma nosić miano ligi profesjonalnej to profesjonalnie powinno się zarządzać klubami. W odniesieniu do szkoleniowców: powierzać drużyny sprawdzonym fachowcom i nie dawać się ponosić emocjom. Skoro zarząd Lecha postanowił zastąpić Jose Bakero Mariuszem Rumakiem to znaczy, że wierzył, że to właśnie on zdoła wyciągnąć zespół na prostą.

Młody trener szybko spłacił kredyt zaufania, który dostał od władz "Kolejorza" awansując do eliminacji Ligi Europy. Przed sezonem 2012/2013, patrząc na personalia, Lechowi wróżono środek tabeli. Co zrobił Rumak? Do końca walczył z mocniejszą kadrowo Legią o mistrzostwo. Można było czepiać się co do stylu, w jakim punkty Lech gromadził, jednak mając do dyspozycji takich, a nie innych piłkarzy, końcowy wynik należało uznać za niespodziankę. Teraz, po pięciu meczach nowego sezonu, na forum Wiary Lecha rośnie liczba osób oponujących za zmianą trenera. Od razu nasuwa się pytanie - co dalej?

Najbardziej optymistyczny wariant, w którym nowy trener jak za dotknięciem magicznej różdżki odmienia sytuację o 180 stopni raczej trzeba wrzucić między bajki. Wiadomo, że następca Rumaka będzie potrzebował czasu na poznanie drużyny, ewentualnie zmiany ustawienia lub przemyślane roszady personalne. Kiedy ma ustawiać drużynę pod siebie, skoro sezon w pełni? No cóż, trzeba będzie na to poświęcić kilka kolejek. Nowy szkoleniowiec to także nowe pozycje na liście usprawiedliwień przyszłych porażek. Do dotychczasowych (wysoka temperatura, nietypowa murawa, kontuzje kluczowych zawodników) dojdą narzekania na złe przygotowania drużyny do sezonu przez poprzednika oraz fakt, iż ciężko jest z marszu wejść do szatni i wszystko naprawić - czyli co najmniej pół roku w plecy/stracony sezon oraz co najmniej roczna absencja w Europie.

Na tę chwilę drużyna ze stolicy Wielkopolski ma szanse na sukces zarówno w lidze jak i w Pucharze Polski, który dla Lecha rozpoczyna się już za tydzień - czy można znaleźć gorszy moment na zmianę trenera? Jeśli uda się przetrwać ten kryzys, trener mocniej zżyje się z piłkarzami i nabierze więcej doświadczenia na przyszłość, a wszystko to właściwie bez większego ryzyka (cokolwiek gorszego miałoby się stać, wyrzucenie Rumaka raczej nie może temu zapobiec). Apeluję więc do prezesów klubów Ekstraklasy - dajcie trenerom spokojnie popracować!