Lech Poznań: Tomasz Dejewski o celach na nowy sezon: "Zadebiutować w pierwszym zespole i utrzymać miejsce w składzie"

Jak wyglądają twoje pierwsze dni ponownie w niebiesko-białych barwach?

Tomasz Dejewski: Na razie wszystko przebiega pozytywnie. Spotkałem sporo znajomych twarzy, które znałem wcześniej z akademii, czy drużyny rezerw. Bardzo pozytywna atmosfera.

Pomaga Ci to w aklimatyzacji w Lechu?

Myślę, że tak. Nie ma takiego przeskoku, że muszę zapoznać się z całą drużyną.

Czy odchodząc z Lecha spodziewałeś się, że wrócisz jeszcze na Bułgarską?

Szczerze mówiąc, to nie myślałem o tym. Żyłem chwilą i danym sezonem, żeby jak najlepiej zaprezentować się w barwach Warty. Wiedziałem wtedy, że jak będę dobrze grał, to będzie szansa wrócić na wyższy poziom, czy to do pierwszej ligi, czy Ekstraklasy. A że wróciłem do Lecha, to jest to świetna sprawa.

Jak ocenisz swój ostatni sezon w Warcie Poznań? Pozytywnie czy czegoś zabrakło?

Na pewno wcześniejszy sezon był o wiele lepszy z racji rozegranych minut. Zagrałem wtedy w 33 meczach i zrobiliśmy awans do pierwszej ligi. W zeszłym sezonie miałem dwie kontuzje, które mi nie pomogły. Na jesień miałem zabieg kolana, a na wiosnę zerwałem więzadła w kostce i to mocno pokrzyżowało plany. Pozostaje niedosyt, ale utrzymaliśmy się i osiągnęliśmy cel drużynowy, a to było najważniejsze.

Kiedy w 2019 roku pierwszy raz pojawił się temat twojego powrotu?

Szczegółów dokładnie nie znam. Dowiedziałem się o zainteresowaniu miesiąc temu, pod koniec sezonu w Warcie Poznań. Bardzo się ucieszyłem i czekałem cały czas, czy ten transfer dojdzie do skutku i dzisiaj mogę powiedzieć, że jestem bardzo zadowolony.

Rozważałeś jeszcze jakieś inne opcje transferowe?

O czym myślałem, to zostawię dla siebie. Były różne opcje, zarówno odejścia z Warty, ale wydarzyło się najlepiej, jak mogło.

Jak to jest rywalizować o miejsce w składzie z obrońcami, których jeszcze nie ma w drużynie?

Szczerze, to nie patrzę na to za bardzo. Skupiam się na treningach, na dobrej pracy, żeby trenować codziennie jak najmocniej, jak najlepiej, a co będzie, to zobaczymy. Dobrze wszyscy wiemy, że ci obrońcy muszą przyjść, bo jak na razie jest ich liczebnie mało.

Kibice spodziewają się, że będziesz raczej wzmocnieniem zespołu rezerw niż pierwszej drużyny. Jakie sam masz zdanie na ten tema? Już walczysz o pierwszy skład na mecz z Piastem Gliwice?

Jestem od początku w treningu z pierwszym zespołem i taki jest mój cel. Jakbym miał myśleć o tym, że przyszedłem tu do rezerw, to ten transfer nie miałby sensu. Walczę tutaj. Nie ma jeszcze obrońców, ale zobaczymy, kto przyjdzie do zespołu i jakie będą decyzję trenera.

Liczysz, że nie jesteś na straconej pozycji i walczysz na równi o pierwszy skład?

Czuję się dobrze, czuję się pozytywnie i myślę, że sparingi pokażą, w jakiej będę formie po przerwie i kontuzji, ale liczę, że wszystko będzie OK.

Pochodzisz z Grudziądza, ale całe twoje piłkarskie życie związane jest z Poznaniem. Czujesz się już poznaniakiem, Wielkopolaninem?

- Mieszkam już od dobrych paru lat w Poznaniu i zdecydowanie czuję się poznaniakiem. Wychowałem się w Grudziądzu i młodzieńcze lata spędziłem, grając w Olimpii. Po skończeniu gimnazjum odszedłem do Akademii Lecha Poznań. Przeszedłem akademię, drużynę rezerw, treningi w pierwszym zespole i pozostał mi jeden cel - zadebiutować w pierwszym zespole i utrzymać miejsce w składzie.

Przychodząc do Akademii Lecha Poznań, zapewne Twoim marzeniem było zagrać w pierwszym zespole. Wtedy się nie udało, ale teraz ta szansa wróciła.

- Marzeniem każdego chłopaka z akademii, drużyny juniorów jest zagrać przy Bułgarskiej. Przy kibicach, pełnym stadionie. Lecha miałem zawsze w sercu i jest to dla mnie bardzo ważny klub. Mam też część Warty w sobie, będę przyjeżdżał na mecze i muszę jeszcze pożegnać się z chłopakami, bo jeszcze nie zdążyłem, a dopiero zaczęli treningi w poniedziałek.

Tomasz Rząsa przedstawiał Cię jako obrońcę, który może grać zarówno lewego, jak i prawego środkowego obrońcę. Dla Ciebie nie ma różnicy, gdzie występujesz w środku obrony?

- Z tym jest związana ciekawa anegdota. Z racji wcześniejszej kontuzji w juniorach Lecha, gdzie miałem kontuzjowaną prawą nogę, to musiałem grać częściej lewą. Dzięki temu wzniosłem ją na wyższy poziom i tak naprawdę są momenty, gdzie wolę zagrać lewą nogą niż prawą. Stąd w Warcie grałem półlewego. Obaj byliśmy prawonożni w Warcie i byłem stawiany jako ten skrajny. Nie ma dla mnie różnicy, po której stronie będę grał.

Jakie są Twoje ambicje przed nadchodzącym sezonem. Z czego będziesz zadowolony na koniec 2019 roku?

- Na koniec roku marzyłoby mi się, żeby Lech był na pierwszym miejscu w tabeli i żebym zadebiutował. Wtedy rok będzie kompletny.

Presja w Lechu jest dużo większa niż w Warcie. Jesteś gotowy się z nią zmierzyć?

- Nie lubię określenia "presja" – bardziej odpowiedzialność. Odpowiedzialność za kibiców, kolegów z drużyny, całą szatnię, trenera. Jestem gotów się z nią zmierzyć. Po to trenuje się całe życie, by wyjść na stadion przy ulicy Bułgarskiej. Wiem, jak było w zeszłym sezonie i nie było kolorowo, ale trzeba się z tym zmierzyć. Nie możemy myśleć o najgorszym, a tylko o najlepszym. Wyjść na każdy mecz z chęcią wygrania nie ważne, z kim się będzie grało. Nie ma co patrzeć za bardzo w przyszłość.

Zobacz wywiad z Tomaszem Dejewskim:

Zobacz też: