Zagłębie buduje od bramki, ale czy to dobry kierunek?

Zagłębie zajmuje ostatnie miejsce w ligowej tabeli. W siedemnastu meczach Ekstraklasy rozegranych jesienią, straciło aż 32 gole. Gdyby zamurować bramkę strzeżoną przez Isailovicia bądź Ptaka, postawić przed nią kuloodporną szybę i zastawić autobusem, lubinianie i tak nie byliby liderem rozgrywek. Przyjmując zasadę, że w każdym meczu po stronie strat wpisujemy 0 goli, a po stronie zysków prawdziwą liczbę zdobytych bramek (czyli porażka ze Śląskiem 1:5 to 1:0, a 2:3 z Lechem to 2:0), lubinianie zdobyliby 35 punktów, a więc nie dogoniliby rywala zza miedzy walczącego wedle standardowych zasad.

Ile bramek zawalili jesienią bramkarze Bojan Isailovic i Aleksander Ptak? Dwie, trzy? A ile razy głupio zagrali obrońcy, prowokując gole? A ile ładnych akcji z minięciem rywala zaprezentowali pomocnicy? Ile bramkowych akcji wykończyli napastnicy?

Na tle drużyny, bramkarze wcale nie byli najsłabszym ogniwem Zagłębia w rundzie jesiennej. Na tej pozycji rozgrywa się teraz najciekawsza rywalizacja. Do Aleksandra Ptaka, Bojana Isailovica i Konrada Forenca dołączyli testowani Marek Kozioł i Vladimir Bushma. Trudno się spodziewać, by którykolwiek z nowych miał stanąć od razu między słupkami, spychając na ławkę i poza osiemnastkę meczową Isailovicia bądź Ptaka. Tym bardziej, że przed lubinianami 13 spotkań pod dużą presją, z wizją degradacji w tle.

Trener Pavel Hapal pewnie wie, co zamierza osiągnąć sprowadzając nowego bramkarza. Może w którymś z tych dwóch testowanych zawodników faktycznie widzi przyszłego bohatera drużyny, pomagającego w utrzymaniu zespołu w Ekstraklasie? A może chce tylko zmobilizować dotychczasowych pewniaków do większego zaangażowania na treningach, grożąc im niejako palcem, że lubińskie eldorado może się dla nich skończyć?