Żyro non grata (KOMENTARZ)

Jakiś czas temu w sieci pojawiły się informację, że Legia "proponuje" Michała Żyro kilku europejskim klubom, w tym paru w Niemczech oraz Anglii. Tygodnik "Piłka nożna" upublicznił treść takiej "propozycji", w której czytamy m.in. że "Michał nie jest tanim zawodnikiem" (powinno być chyba "nie będzie dla Was tanim zakupem") oraz, że "na odpowiedzi w sprawie oferty klub czeka 6-8 tygodni i zacznie uzgadniać warunki z poszczególnym nabywcą". Wydźwięk tej oferty jest dla mnie trochę bazarowy. Oczami wyobraźni widzę to jak scenkę na Stadionie Dziesięciolecia (a raczej tym, co z niego w pewnym momencie zostało, a zatem bazar), gdzie nasz bohater "Legia" zaczepia co drugiego spacerowicza z tekstem "Ej, kolega! Żyro dobry. Kup!".

Mnie jako adresata tej oferty zdziwiłoby przede wszystkim to, że skoro Żyro jest taki dobry, to w zasadzie czemu proponuje się go tylu klubom na lewo i prawo niczym zużyty grat, którego chcemy się pozbyć z domu. Z kartkami na szybach jeżdżą raczej gorsze samochody, których ktoś chce się pozbyć. Dobrych pozbywamy się jedynie, gdy ktoś przyjdzie do nas z ofertą i to konkretną. Tutaj mamy małe pomieszanie z poplątaniem. Z jednej strony, oferujemy "produkt", który chcemy sprzedać (vide nie jest nam potrzebny), a z drugiej strony, zaznaczamy, że jest to "towar światowej klasy" (w liście porównywany do Roberta Lewandowskiego) i oczekujemy solidnej zapłaty. Czyli wygląda to mniej więcej tak - chętnie sprzedamy tego piłkarza, ale zapłaćcie nam tak, jakbyśmy wcale nie chcieli się go pozbyć. Nie jest oczywiście powiedziane, że taka oferta Legii wygląda w stu procentach tak, jak to przedstawiła "Piłka Nożna". Sam jednak fakt "wypychania" Żyro z klubu może zastanawiać.

Nie podlega dyskusji, że Żyro jest obecnie jednym z kluczowych piłkarzy w układance Henninga Berga. On sam zresztą twierdził niedawno, że ten zawodnik nie jest jeszcze gotowy na transfer do silnego, zachodniego klubu. Mamy zatem poważny rozdźwięk w podejściu trenera i polityce klubu, który zawodnika w klubie trzymać nie chce. W każdym młodym chłopaku jest ambicja wyjechania na zachód, żeby iść śladami chociażby Roberta Lewandowskiego. Żyro nie wydawał się jednak piłkarzem, który za wszelką cenę chce wyjechać z Warszawy. Dlaczego Legia decyduje się go wytransferować właśnie zimą, kiedy zawodnik ma mniej czasu na "wejście" w nowy klub i zgranie z zespołem?

Nie wygląda to na łatanie jakiejś dziury w budżecie. Legia wydaje się mieć stabilną sytuację finansową, którą dodatkowo poprawiają dobre wyniki drużyny w Lidze Europy. Wojskowi nie muszą desperacko sprzedawać swoich graczy, jak jeszcze nie tak dawno temu. Za samego Żyro chcą zresztą dostać 5 mln, co jest nierealne. Gdyby ktoś sam zgłosił się po "Żiru", a jednocześnie był całkowicie zdecydowany na kupno tego piłkarza, to podana kwota byłaby możliwa do osiągnięcia. Legia proponując Żyro zagranicznym klubom zaniżyła jednak jego wartość.

Nie zapominajmy, że mówimy o tym Michale Żyro, który jeszcze przed startem tego sezonu był wysyłany do Żyrardowianki Żyrardów, gdzie, zdaniem wielu, było jego miejsce. Całkowita zmiana kursu w podejściu do tego zawodnika miała miejsce dopiero w tym sezonie, a w zasadzie jego pierwszej części. Może zatem Legia kalkuluje, że w przypadku tego piłkarza lepiej skorzystać z okazji teraz niż patrzeć na spadek formy i newsy o Żyrardowiance? Sytuacja moim zdaniem jest dość podobna, choć nie bliźniaczo, do sprzedaży Dominika Furmana, który po mniej więcej takim samym okresie dobrej gry co Żyro, został wytransferowany za granicę. Kasa się zgadzała, ale sam zainteresowany gorzko pożałował tego ruchu. Obecnie grzeje ławkę w Tuluzie, a w piłkę gra na treningach.