Historia MŚ. Najwięksi bohaterowie w dziejach mundiali

10. Giuseppe Meazza (Mundiale: 1934,1938, mecze: 9, gole: 3)

Był pierwszą wielką gwiazdą włoskiego futbolu. Stał się też pierwszą legendą piłki nożnej. Dwukrotny mistrz świata, został bohaterem obu Mundiali rozegranych w latach 30. ubiegłego wieku. W trakcie swojej kariery stał się zarówno ikoną AC Milan jak i Interu. W swojej karierze strzelił ponad 300 ligowych bramek, a mediolański stadion San Siro nazwano jego imieniem.

9. Manoel Francisco dos Santos - Garrincha (Mundiale: 1958, 1962, mecze: 12, gole: 5)

Garrincha swoją przygodę z Mistrzostwami Świata rozpoczął w 1958 roku. Wraz z genialnym Pele czarował swoją grą i doprowadził Brazylijczyków do tytułu mistrzowskiego. Cztery lata później, z powodu kontuzji Króla Futbolu, to on grał pierwsze skrzypce. Garrincha był pierwszym zawodnikiem, który łączył genialną technikę, szybkość i kocią zwinność. Więcej o wspaniałym skrzydłowym możecie przeczytać tutaj.

8. Marcos Evangelista de Moraes - Cafu (Mundiale: 1994, 1998, 2002, 2006, mecze: 20, gole: 0)

Trzykrotny finalista Mistrzostw Świata i dwukrotny zwycięzca Mundialu. W 1994 roku podczas swojego pierwszego triumfu, pełnił rolę rezerwowego i wchodził przeważnie na końcówki. Cztery lata później był jednym z kluczowych zawodników Canarinhos. Brazylia przegrała jednak w finale, z gospodarzem turnieju Francją. W Korei i Japonii w roku 2002 nie miała już sobie równych, tworząc jedną z najlepszych jedenastek w dziejach futbolu. Cafu zdobył swój drugi tytuł mistrza świata i mógł wznieść Puchar Świata. Swoją fantastyczną mundialową karierę zakończył w 2006 roku, w wieku 36 lat. Łącznie rozegrał 142 w reprezentacji Brazylii, co do dziś stanowi rekord.

7. Zinedine Zidane (Mundiale: 1998,2002,2006, mecze: 12, gole: 5)

Francuski geniusz środka pola. Podczas swojej kariery „Zizou”. 108-krotnie reprezentował barwy swojego kraju, z którym zdobył Mistrzostwo Świata 1998 oraz Europy 2000. Laureat Złotej Piłki w 1998 roku, najlepszy zawodnik Mistrzostw Świata 2006, na których jako kapitan drużyny narodowej dotarł z nią do finału. Karierę zakończył jednak skandalem. Jego nokautująca "główka" w kierunku Marco Materazziego stała się symbolem nieczystości i chamstwa, z którym pochodzący z Algierii pomocnik walczył przez całą karierę.

6. Gerhard „Gerd” Müller (Mundiale: 1970, 1974, mecze: 13, gole: 14)

W barwach Bayernu trzykrotny mistrz RFN, czterokrotny zdobywca Pucharu RFN, 3-krotny Pucharu Europy, jednokrotny Pucharu Interkontynentalnego i Pucharu Zdobywców Pucharów. W reprezentacji Niemiec rozegrał 62 mecze, strzelając 68 goli co dziś pozostaje tamtejszym rekordem. Najlepszy piłkarz Europy 1970 roku, zagrał na dwóch mundialach. Został królem strzelców mistrzostw świata w Meksyku w 1970 roku, strzelając 10 bramek i mistrzem świata 1974 w swoim kraju. Przez wiele lat był najlepszym strzelcem w historii Mundialu. Po zakończeniu kariery miał problemy osobiste i zawodowe, co było powodem silnej depresji i uzależnienia od alkoholu.

5. Franz Beckenbauer (Mundiale: 1966,1970,1974, mecze: 18, gole: 5)

Podczas kariery występował w Bayernie Monachium, gdzie święcił największe triumfy. Oprócz tego grał jeszcze w New York Cosmos i Hamburger SV. Uznawany za jednego z najlepszych zawodników w historii piłki nożnej. W reprezentacji Niemiec rozegrał 103 mecze i strzelił 14 bramek. Legenda niemieckiej piłki. "Cesarz" imponował elegancją w grze i zawsze wysoko sobie cenił zasady fair play. Dzięki temu stał się ulubieńcem milionów kibiców na całym świecie. Jako kapitan triumfował na Mundialu na własnej ziemi w 1974 roku. W latach 1972 i 1976 nagrodzony został Złotą Piłką.

4. Lothar Herbert Matthäus (Mundiale: 1982, 1986, 1990, 1994, 1998, mecze: 25, gole: 6)

Jako piłkarz dwa razy wystąpił w finale mistrzostw świata (1986 i 1990), zostając w 1990 mistrzem globu. Na Mundialu - jako jeden z dwóch zawodników w historii (obok Antonio Carbajala) - zagrał pięciokrotnie . Łącznie w mistrzostwach świata zaliczył dwadzieścia pięć meczów, co także jest rekordem. Ponadto jest współrekordzistą pod względem liczby występów w mistrzostwach Europy (cztery turnieje) oraz samodzielnym liderem pod względem meczów w barwach reprezentacji Niemiec (150). Mimo swojej pozycji, defensywnego pomocnika lub środkowego obrońcy strzelił na mistrzostwach świata aż 6 goli.

3. Diego Armando Maradona (Mundiale: 1982, 1986, 1990, 1994, mecze: 21, gole: 8)

Jedna z największych legend futbolu i mistrzostw świata. Geniusz, ale i skandalista. W jednym spotkaniu mundialu potrafił strzelić gola ręką, a kilka minut później wykonać bodaj najpiękniejszy rajd w historii piłki nożnej zwieńczony strzałem do pustej bramki. Mistrz świata z 1986 roku, wicemistrz z 1990, ale również zawodnik zdyskwalifikowany za doping na mistrzostwach świata w 1994 roku. Za dużo wybryków jak na numer jeden.

2. Ronaldo Luís Nazário de Lima (Mundiale: 1994, 1998, 2002, 2006, mecze: 19, gole: 15)

Najmłodszy w historii laureat nagrody Piłkarz Roku FIFA dla najlepszego piłkarza świata i Złotej Piłki dla najlepszego piłkarza grającego w Europie. Najlepszy strzelec w historii mistrzostw świata. Już jako 18-latek pojechał na mundial. Mecze swoich kolegów, oglądał jednak z ławki rezerwowych, choć medal mistrzowski otrzymał. Cztery lata później Ronaldo był gwiazdą numer jeden mistrzostw świata. W finale jego słynne zasłabnięcie przed meczem kosztowało Canarinhos tytuł najlepszej drużyny na globie. W roku 2002 w Korei i Japonii mimo nadwagi został królem strzelców turnieju i sięgnął po Puchar Świata. Na swoim ostatnim mundialu w Niemczech w 2006 roku zdobył 3 gole. Dzięki temu stał się najlepszym strzelcem w historii mistrzostw świata.

1. Edson Arantes do Nascimento - Pele (Mundiale: 1958, 1962, 1966, 1970)

Pelé zadebiutował w reprezentacji Brazylii w wieku zaledwie 17 lat w meczu rozegranym 7 lipca 1957 w Rio de Janeiro przeciwko Argentynie. Zdobył w tym meczu gola, ale Brazylia przegrała 1:2. Był to zarazem jego jedyny występ w barwach Canarinhos, w którym strzelił bramkę i zszedł z boiska pokonany. Na MŚ w 1958 roku odgrywał już kluczową rolę. Został mistrzem świata, choć nie od początku mundialu był podstawowym zawodnikiem. Wtedy właśnie swoją grą oczarował świat, zachwycał szybkością, techniką i skutecznością. Na kolejnych mistrzostwach świata w Chile zagrał tylko w dwóch meczach, gdyż doznał kontuzji.

Mistrzostwa świata w Anglii były w wykonaniu Brazylijczyków bardzo nieudane, a sam Pelé nie mógł rozwinąć skrzydeł, gdyż padał ofiarą fauli. Na kolejny mundial w Meksyku, mimo deklaracji, że na nich nie wystąpi, pojechał. Zdobył tam mistrzostwo, poprowadził Canarinhos do tytułu, a drużyna, w której grał, uchodzi za jedna z najlepszych w historii. Po zakończeniu mistrzostw zrezygnował z występów w reprezentacji. Legend i wielkich gwiazd mundialu było wiele. Żadna jednak z nich nie wywarła takiego wpływu na rozwój sportu i zainteresowanie mistrzostwami świata w piłce nożnej.