O co chodzi z krzesełkami na Śląskim?

W mijającym tygodniu okazało się, że wysiłek poprzednich pokoleń poszedł na marne - dawne ambicje oddano walkowerem, nad wyraz symbolicznie spychając Śląski do roli lokalnej, w imię tak nieistotnego szczegółu, jakim jest kolor krzesełek.

Gdy opadł już barwny medialny kurz, zniknął także cały zapał bojowników o Sprawę. I nikt zdaje się nie zauważać, że w powietrzu zawisło, bez odpowiedzi, najważniejsze z pytań: co dalej?

Logicznie rzecz biorąc na śląskim stadionie, pomalowanym w śląskie żółto-niebieskie barwy, powinna grać śląska reprezentacja. Tyle tylko, że takiej nie ma. Z kim zresztą można by ją skonfrontować na Wielkie Otwarcie? Może z zespołem złożonym z członków Ruchu Autonomii Śląska, którzy po meczu będą mogli zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie na tle pustych żółto-niebieskich krzesełek? A może z reprezentacją Ukrainy? Oczywiście, jej narodowe barwy są odwrotne niż układ siedzisk w Chorzowie, ale przecież cała kwestia Stadionu od dawna też jest postawiona na głowie, więc na takie szczegóły nie warto nawet zwracać uwagi.

Krótko mówiąc nie mogę oprzeć się wrażeniu, że łatwiej jest Śląski zbudować niż kiedykolwiek go zapełnić. I, choć chciałbym się mylić, może być i tak, że jedyną szansą, by zobaczyć z bliska Kocioł Czarownic będą loty balonem, w towarzystwie gołębi rzecz jasna. Bo jak prawdziwy Śląsk to prawdziwy Śląsk!