Policzyliśmy. Nasza kadra na Euro najsilniejsza od lat

Postanowiliśmy porównać siłę obecnej kadry z drużynami, które jechały na poprzednie duże turnieje. Uznaliśmy, że najlepszym wskaźnikiem pozwalającym na ustalenie teoretycznej siły poszczególnych drużyn, będzie przyznawanie punktów - za to jaki klub reprezentują, ile w nim grają i jakie ta drużyna osiąga rezultaty.

Zasady punktowania

• 5 punktów przyznajemy zawodnikowi, który grał w lidze angielskiej, hiszpańskiej, niemieckiej, włoskiej lub francuskiej
• 3 punkty przyznajemy zawodnikowi, który grał w lidze tureckiej, rosyjskiej, holenderskiej, szkockiej lub belgijskiej
• 2 punkty przyznajemy zawodnikowi, który grał w lidze greckiej, cypryjskiej, ukraińskiej, rumuńskiej, austriackiej lub polskiej
• 1 punkt przyznajemy zawodnikowi, którzy grał w innej, niewymienionej.

Dodatkowo, jeżeli drużyna nie reprezentowała najwyższej klasy rozgrywkowej, ilość punktów mnożymy: razy 0,8 dla drugiej klasy rozgrywkowej, 0.6 dla trzeciej klasy rozgrywkowej itd.

Chcieliśmy również wyróżnić tych, którzy reprezentowali kluby wiodące prym w rozgrywkach. Dlatego dla drużyn z miejsc 2 i 3 ilość punktów mnożymy razy 1,2, zaś za mistrzostwo razy 1,5.

Braliśmy pod uwagę również częstotliwość występów. Zawodnicy grający regularnie (tzn. ponad 60% meczów w sezonie) otrzymują pełną pulę punktową. Zawodnikom grającym nieregularnie (tzn. co najmniej 10 występów w sezonie lub 25% meczów) ilość punktów mnożymy razy 0,7, zaś zawodnikom występujący sporadycznie (tzn. nie kwalifikujący się do powyższych kategorii) ilość punktów mnożymy razy 0,4.

Chcieliśmy docenić też młodych zawodników, którzy mimo talentu, nie mogli jeszcze zagrzać miejsca w klubie z silnej europejskiej ligi. Dlatego każdy gracz poniżej 23 roku życia otrzymał dodatkowy 1 punkt, zaś zawodnik, który nie skończył 21 lat otrzymał 2 punkty.

Kadra najlepsza od lat...

Według powyższych kryteriów policzyliśmy siłę każdej z drużyn - rezultaty napawają optymizmem. Najsłabiej wypada kadra Leo Beenhakkera , która zgromadziła 70,15 punktów. Nieco lepiej wypadli kadrowicze Pawła Janas z 2006 roku, którzy wspólnie uzbierali 74,6 punktów. Zauważalnie lepszy rezultat zdobyli zawodnicy, którzy pojechali na MŚ do Korei i Japonii. Uzbierali oni razem aż 83,85 punktów. Jednak największą radość sprawił nam fakt, że najwięcej punktów zdobyła drużyna powołana przez Franciszka Smudę. Wynik 94,42 punktów jest o blisko 15% lepszy niż kadry z roku 2002 i aż o 35% lepszy od drużyny sprzed 4 lat.

… i pierwsza 11 też!

Często na turnieje zabierani byli gracze, którzy wyraźnie zaniżali wynik, a nie mieli nawet realnej szansy wystąpić w meczu o stawkę. Przypomnijmy sobie choćby Pawła Sibika z roku 2002, którego nazwisko jest pewnie zupełnie obce młodszym kibicom, czy Tomasza Zahorskiego sprzed 4 lat, który wielkiej kariery nie zrobił nawet w Górniku Zabrze. Dlatego za bardziej obiektywny uznaliśmy wynik uzyskany przez pierwszą jedenastkę z każdego turnieju. Za wyjściowy skład uznaliśmy graczy, którzy wystąpili w pierwszym meczu turnieju, zaś dla dzisiejszej kadry wzięliśmy pod uwagę skład z meczu ze Słowacją.

Kolejność się nie zmieniła. Ciągle najsłabsza jest jedenastka z Euro 2008 (35,35 punktów), potem z MŚ 2006 (38,4 punktów). Znowu dużo lepiej wypada jedenastka Jerzego Engela, która uzbierała 47 punktów, jednak to ciągle za mało na zawodników, którzy w minioną sobotę pokonali Słowację. Oni razem mają dorobek 51,5 punktów. To o 10% lepiej niż drużyna sprzed dekady i aż o 45% więcej niż piłkarze desygnowaniu przez Leo Beenhakkera na mecz z Niemcami na Euro 2008.

Brakuje tylko obrony z 2002

Postanowiliśmy też zobaczyć, jak prezentowały się wyniki poszczególnych formacji. Ze względu na różną ilość graczy poszczególnych linii na różnych imprezach, na potrzeby tej statystyki policzyliśmy średnią punktów.

Po wynikach wyraźnie widać, że siłą obecnej drużyny jest przede wszystkim ofensywa, czyli zawodnicy linii pomocy i ataku. Zarówno w pierwszej jedenastce, jak i w całej kadrze mamy zdecydowanie najlepszych zawodników tych formacji. Najbardziej widoczne jest to w linii pomocy, bo w ataku całą naszą siłą jest Robert Lewandowski. Pozostali napastnicy ciągną statystyki mocno w dół.

Bardzo mocnym punktem obecnej kadry jest również golkiper, w osobie Wojtka Szczęsnego, choć bramkarskie trio z obecnej kadry przegrywa z tym z roku 2006, gdy w kadrze znaleźli się Artur Boruc, Tomasz Kuszczak i Łukasz Fabiański (wszyscy w swojej szczytowej formie).

Wskazani na Euro obrońcy nie wyglądają źle w statystykach. Na głowę biją tych sprzed 4 lat, jak i tych z MŚ w 2006. Lekki niedosyt pozostaje, bo statystyki wskazują na wyższość linii defensywy z kadry Jerzego Engela. To jedyny element jakiego możemy pozazdrościć tamtej drużynie. W meczu z Koreą w linii obrony zagrali: Tomasz Hajto, Jacek Bąk, Tomasz Wałdoch i Michał Żewłakow. Nazwiska mówią same za siebie, każdy z tych piłkarzy zaliczył ponad 60 meczów w kadrze, każdy zrobił duża międzynarodową karierę w znanym europejskim klubie. Miejscem na ławce musieli się wtedy zadowolić Jacek Zieliński i Arkadiusz Głowacki.