Pawelec: Pamiętam mecz o mistrzostwo, ale i ten, w którym strzeliłem samobója

200 meczów w ekstraklasie... Który wspomina Pan najlepiej, a który najgorzej?
Jeśli chodzi o ważny mecz, to spotkanie z Wisłą, po którym zdobyliśmy mistrzostwo Polski. To niesamowite uczucie i życzę każdemu, żeby to przeżył. Jeśli chodzi o te negatywne momenty, to kilka ich było. Zawsze wiem przecież, że przy niektórych straconych bramkach mogłem zachować się lepiej. To zawsze mnie gdzieś tam boli osobiście. Również sama decyzja o przyjściu do Wrocławia była jedną z najlepszych w moim życiu. To dla mnie sukces być piłkarzem Śląska, reprezentować jego barwy.

A spotkanie z Górnikiem Zabrze w maju 2011 roku Pan pamięta?Strzeliliście dwa samobóje, w tym Pan jednego, a Śląsk przegrał 1:3.
Oczywiście, że pamiętam ten mecz. Trudno w jednej chwili przypomnieć sobie wszystkie ważne momenty.

Przechodząc do teraźniejszości, Pan chyba ma niewiele sobie do zarzucenia po tej rundzie.
Jeśli patrzę na stracone bramki, to muszę mieć pretensje do siebie, bo trochę ich puściliśmy. Do swojej gry podchodzę krytycznie. Muszę wciąż wyciągać wnioski i robić wszystko, żeby moja postawa na boisku wyglądała jeszcze lepiej i bym jeszcze więcej pomagał drużynie.

13. miejsce WKS-u w tabeli ekstraklasy jest mocno rozczarowujące.
Zapewne tak. Zdajemy sobie sprawę, że nie tego wszyscy od nas oczekują. My też jesteśmy rozczarowani. Nie możemy się jednak poddawać. Musimy się wziąć w garść i dobrze przygotować do rundy wiosennej. Jestem przekonany, że solidnie przepracujemy okres przygotowawczy, wszystko się odwróci i w 2014 roku zaczniemy wygrywać.

To na co jeszcze was stać w tych dziewięciu meczach sezonu zasadniczego, które zostały?
Z pewnością na pierwszą ósemkę. Znam tych chłopaków i wiem, że to ambitna drużyna. Będziemy robić wszystko, by za wszelką cenę dostać się do górnej połówki tabeli. Patrząc na zespół uważam, że nie zasługujemy na miejsce, które zajmujemy. Wiele razy pokazywaliśmy naszym kibicom, że potrafimy grać w piłkę.