Rafał Musioł po meczu z Danią: Kadzidło zawsze szkodzi, a "kotwica" to nie szkaplerz...

Skojarzenia „Duńczyków” z „dynamitem” są już zgrane jak stara płyta. Sęk w tym, że w kontekście tego, co wydarzyło się w piątek na boisku w Kopenhadze, stanowią trudny do zastąpienia klucz. Bo zespół Age Hareide’a z hukiem wysadził w powietrze konstrukcje, jakie wokół polskiej kadry budowano w ostatnich tygodniach. Co zresztą - patrząc z perspektywy czasu - nie było specjalnie trudne. Wszystko oparte było wszak na złudzeniach związanych z rankingiem FIFA, w którym kadra Adama Nawałki pięła się w górę z tygodnia na tydzień. Sęk w tym, że działo się to... poza nią, bo reprezentacja nie grała, a cały proces odbywał się wyłącznie na podstawie odpowiednich algorytmów...

Żeby było jasne - nie chodzi mi o strzelenie naszej reprezentacji piątego, najłatwiejszego, bo medialnego gola. Raczej o uchwycenie zjawiska, jakim jest nieustające przekonanie o wyższości polskiej piłki. Przekonanie co roku weryfikowane jakością spotkań ligowych i łomotami w europejskich pucharach. A jednak z wielkim zapałem znów zbudowaliśmy grubą ścianę między tymi faktami, a nawet między reprezentacją sprzed fartownego Euro 2016, a obecną kadrą Nawał-ki, traktując ją jak wyspę całkowicie niepowiązaną z otoczeniem. Fałsz takiego myślenia pokazał mecz w Kopenhadze - zawalony przede wszystkim w defensywie, gdzie pierwszoplanowymi postaciami byli zawodnicy warszawskiej Legii, tej samej, która skompromitowała się w przedpokojach Ligi Mistrzów i Ligi Europy, a na domowym podwórku potrafiła przegrać z Termalicą Nieciecza, o zderzeniu legijnej bylejakości z młodzieńczą wiarą i ambicją Górnika Zabrze nie wspominając.

Tuż po spotkaniu z Danią na swoim profilu na Twitterze (@rafal_musiol) przeprowadziłem sondę pytając czy kopenhaska klęska to :-wypadek przy pracy; - początek końca tej kadry; - prawdziwy obraz polskiej piłki. Na tę ostatnią opcję wskazało 52 głosujących. Być może świadczy to o przebudzeniu zdrowego rozsądku, zamglonego ostatnio przez wszechobecne kadzidło. W trend tej reinkarnacji wpisał się nawet Zbigniew Boniek, przyznając w rozmowie ze Sport.pl, że reprezentacja ma w tabeli więcej punktów niż na to zasłużyła. Wygląda więc na to, że zarówno sportowo, jak i mentalnie z autostrady do Rosji zjechaliśmy na drogę brukowaną Ale paradoksalnie, jeśli uda się nią dojechać do celu, satysfakcja powinna być jeszcze większa.

Na koniec warto wspomnieć o zdjęciach kiboli, którzy zostali błyskawicznie spacyfikowani przez duńską policję. Siedzący na ziemi i skuty kajdankami mężczyzna, ubrany w koszulkę z kotwicą Polski Walczącej, to symboliczna ilustracja trendu jaki nad Wisłą znów zaczyna wymykać się spod kontroli. Błogosławieni przez duchownych na jasnogórskich pielgrzymkach i wspierani przez prawicowych polityków zadymiarze patriotyczne emblematy traktują w kategoriach amuletów (ewentualnie szkaplerzy). W Danii taka magia nie zadziałała, za to grup(k)a awanturników udowodniła gospodarzom, że mieli racje nie wpuszczając sympatyków Biało-Czerwonych na inne sektory niż dla nich przeznaczony. O czym zresztą informowano nabywców wejściówek (zgoda, że do tych transakcji w ogóle nie powinno dojść) w stosownym mailu. Jednak ci - nauczeni doświadczeniami krajowymi - uznali, że jakoś to będzie. No i było jak było. Poza boiskiem, i na nim. A że prawda w oczy kole? No cóż, tak to już niestety z prawdą bywa...